W procesie projektowania najważniejsza jest Myśl. Idea. Koncept. Słowo.
Budynki je realizujące to budynki mówiące, komentujące lub też obserwujące. Takie formy zawsze zajmują w przestrzeni jakieś stanowisko wobec rzeczywistości (widzialnej bądź nie).Celem projektanta jest stworzyć taki budynek, aby oprócz tego żeby jego konstrukcja stała - wnosił swoje „bycie” w otoczenie. Dlatego też architektura pozbawiona przekazu to struktura zawierająca w sobie jedynie materiał budowlany.

Ku rzeźbie i architekturze zwróciła mnie potrzeba rozumienia przestrzeni. Jego początkiem jest umiejętność widzenia i odbioru struktur zastanych w przestrzeni jako prowokacji czy też wyzwań intelektualnych. Wytwarzanie przestrzeni to tworzenie kolejnych.

Moją silną stroną jest opracowanie koncepcyjne projektu – przejście przez proces kształtowania koncepcyjnego przestrzeni (rozumianego jako ingerencję w przestrzeń zastaną) w celu zrozumienia idei miejsca zastanego i nadania miejscu kolejnego, często nowego znaczenia bądź też umocnienie idei zastanych.

Nie zawsze kształtowanie architektury kończy się koalicją z miejscem zastanym.

Niekiedy jest to opozycja.
Na tym wydaje mi się polega wolność słowa Przestrzeni.
Architektura ma prawo komentować i interpretować- dekonstruować i rekonstruować kody miejsc zastanych.

Architektura to zatem język.
Stąd wziął się pomysł budowania „przestrzeni tekstualnej” architektury.

ArchiTEKSTY

- to początek eksperymentu.

The most crucial in designing architecture is Thought. Idea. Concept. Word.
The buildings fulfilling these are intrinsically speaking, commenting or observing. Such forms invariably take a stance towards the already existing reality (visible or not). The aim of the designer should be to create a building which not only exists as a physical structure but also contributes its ‘being’ to the surroundings. Therefore the architecture devoid of the message is merely a structure composed of building material.

It was the need to comprehend the space that has engaged me in sculpture and architecture. This comprehension starts to develop with being able to perceive the existing spatial structures as provocations or intellectual challenges. Accordingly creating space means issuing new ones.

My strong point is the conceptual preparation of the design i.e. developing the conceptual arrangement of the space (understood as an encroachment on the existing space) with a view to understanding the idea behind the site and subsequently equipping it with a new meaning or consolidating the existing ones.

It is not always the case that shaping architecture ends in alliance with the existing surroundings. At times it leads to opposition.
It is in that, I think, that the freedom of speech of the space consists.
Architecture has the right to comment and interpret, deconstruct and reconstruct the codes contained in the existing sites.

Architecture is thus a language
Hence the idea to build the ‘textual space’ of architecture

ArchiTEXTS

- an experiment has begun.